ابوالقاسم فیضی - افراد برجسته مومن به دیانت بهائی
12 principles of Baha'i (تعالیم ۱۲ گانه بهائی)
ابوالقاسم فیضی
جناب ابوالقاسم فیضی در سال ۱۹۰۹ ( و به عبارتی دیگر سال ۱۹۰۶) در شهر قم متولّد شدند. این شهر به علّت حوزه های علمیه اش معروف است. مشهورترین این معاهد مذهبی « مدرسه ی فیضیه » است که هزاران نفر در آن تحصیل و زندگی می کنند تا در ایران به مقامات عالیه ی مذهبی برسند. خال جناب فیضی ریاست این مؤسّسه را به عهده داشت و در سراسر ایران و عراق به عنوان یکی از معدود مجتهدان فرقه ی شیعه کاملاً شن
اخته شده است.
جناب فیضی در سنّ هشت یا نه سالگی زادگاهش را به سوی طهران ترک کرد. دوره ی تحصیلات ابتدائی را در مدرسه ی تربیت ( که از مدارس بهائی بود) گذراند و در کلاس های امری نیز شرکت کرد و تدریجاً در سلک مؤمنین به امر مبارک درآمد.
در سنّ نوزده سالگی وارد دانشگاه آمریکایی بیروت شد. به علّت مجاورت این شهر با حیفا، جناب فیضی چندین مرتبه به زیارت حضرت ولی امرالله نائل گردید. در طیّ این ملاقات ها از حضرت ولی امرالله شنید که کمال مطلوب جوانان در زندگی باید وقف حیات به خدمت امر مالک مبدأ و مآب باشد، یعنی به انتشار پیام شفابخش حضرت بهاءالله، پیامبر این عصر وزمان و جدیدترین فرستاده ی حضرت سبحان بپردازد؛ پیام محبّت، عدالت و وحدت نوع انسان را منتشر نماید. جناب فیضی مصمّم شد این هدایت را نصب العین خود قرار دهد و از آن تبعیت کند. او بعد از فراغت از تحصیلات دانشگاهی در رشته ی تعلیم و تربیت و ادبیات انگلیسی به ایران رفت. در آنجا مدّت پنج سال در یکی از قراء به پرورش ششصد کودک بهائی که فاقد وسائل تعلیم و تربیت بودند پرداخت. بعد به قزوین رفت و و بیش از سی جوان را در طیّ یک سال تعلیم داد تا در سراسر جهان منتشر گردند و به مهاجرت و تبلیغ قیام کنند. بعد از آن، یک سال در بغداد به مساعدت محفل روحانی ملّی عراق و نیز مهاجرین گذراند. به عربستان مهاجرت کرد و مدّت پانزده سال در آن دیار سپری نمود.
در سال ۱۹۵۷ توسّط حضرت ولی امرالله به مقام ایادی امرالله ارتقاء یافت که مقامی از افتخار تؤام با مسئولیت بود. از زمان صعود حضرت ولی امرالله، جناب فیضی به عنوان یکی از « حضرات ایادی امرالله مقیم ارض اقدس » در حیفا ساکن شده است.
حرفه ی ایشان نویسندگی است و با نوشتن داستان های بلند و کوتاه و نمایشنامه و نیز ترجمه ی کتب و تعلیم زبان به امرار معاش می پردازد. نمونه هایی از نوشته های او که یاران انگلیسی زبان با آن آشنایی دارند عبارت است از:
شعلة النّار، سیّد الشّهدا، از ادرنه تا عکّا، داستان هایی از بهجت الصّدور، تفکّرات شب چهارم نوامبر، توضیحی بر نگین اسم اعظم.
برخی از آثاری که به فارسی نوشته شده عبارت از مجموعه ی مقالات زمانه و مجموعه ی داستان های کوتاه زنّار است.
—–
تهیّه شده توسّط مرکز جهانی بهائی
فاتح دلها،تالیف شرلی ماسیاس، صفحه۴
جناب فیضی در سنّ هشت یا نه سالگی زادگاهش را به سوی طهران ترک کرد. دوره ی تحصیلات ابتدائی را در مدرسه ی تربیت ( که از مدارس بهائی بود) گذراند و در کلاس های امری نیز شرکت کرد و تدریجاً در سلک مؤمنین به امر مبارک درآمد.
در سنّ نوزده سالگی وارد دانشگاه آمریکایی بیروت شد. به علّت مجاورت این شهر با حیفا، جناب فیضی چندین مرتبه به زیارت حضرت ولی امرالله نائل گردید. در طیّ این ملاقات ها از حضرت ولی امرالله شنید که کمال مطلوب جوانان در زندگی باید وقف حیات به خدمت امر مالک مبدأ و مآب باشد، یعنی به انتشار پیام شفابخش حضرت بهاءالله، پیامبر این عصر وزمان و جدیدترین فرستاده ی حضرت سبحان بپردازد؛ پیام محبّت، عدالت و وحدت نوع انسان را منتشر نماید. جناب فیضی مصمّم شد این هدایت را نصب العین خود قرار دهد و از آن تبعیت کند. او بعد از فراغت از تحصیلات دانشگاهی در رشته ی تعلیم و تربیت و ادبیات انگلیسی به ایران رفت. در آنجا مدّت پنج سال در یکی از قراء به پرورش ششصد کودک بهائی که فاقد وسائل تعلیم و تربیت بودند پرداخت. بعد به قزوین رفت و و بیش از سی جوان را در طیّ یک سال تعلیم داد تا در سراسر جهان منتشر گردند و به مهاجرت و تبلیغ قیام کنند. بعد از آن، یک سال در بغداد به مساعدت محفل روحانی ملّی عراق و نیز مهاجرین گذراند. به عربستان مهاجرت کرد و مدّت پانزده سال در آن دیار سپری نمود.
در سال ۱۹۵۷ توسّط حضرت ولی امرالله به مقام ایادی امرالله ارتقاء یافت که مقامی از افتخار تؤام با مسئولیت بود. از زمان صعود حضرت ولی امرالله، جناب فیضی به عنوان یکی از « حضرات ایادی امرالله مقیم ارض اقدس » در حیفا ساکن شده است.
حرفه ی ایشان نویسندگی است و با نوشتن داستان های بلند و کوتاه و نمایشنامه و نیز ترجمه ی کتب و تعلیم زبان به امرار معاش می پردازد. نمونه هایی از نوشته های او که یاران انگلیسی زبان با آن آشنایی دارند عبارت است از:
شعلة النّار، سیّد الشّهدا، از ادرنه تا عکّا، داستان هایی از بهجت الصّدور، تفکّرات شب چهارم نوامبر، توضیحی بر نگین اسم اعظم.
برخی از آثاری که به فارسی نوشته شده عبارت از مجموعه ی مقالات زمانه و مجموعه ی داستان های کوتاه زنّار است.
—–
تهیّه شده توسّط مرکز جهانی بهائی
فاتح دلها،تالیف شرلی ماسیاس، صفحه۴
No comments:
Post a Comment